Një ndër akuzat që oreintalistët hedhin kundrejt figurës së Profetit (a.s) është se ai (a.s) ka tentuar të vrasë veten në kohën kur i është ndërprerë shpallja. Dhe për këtë ata bazohen tek hadithi i cili është përmendur tek libri i Buhariut. Nëpërmjet kësaj akuze ata duan të vërtetojnë se përderisa ai (a.s) ka tentuar për të vrarë veten – gjë që është e pamundur t’i ndodhë një profeti – atëherë ai (a.s) nuk është profet. Po a qëndron vallë një akuzë e tillë?
Buhariu thotë: Na ka treguar Jahja ibn Bukejri, i cili ka thënë: na ka treguar Lejthi, i cili transmeton nga Ukajli, ndërsa ky transmeton nga Ibn Shihab Zuhriu….
Buhariu thotë në një varg tjetër: Më ka treguar Abdullah ibn Muhamedi, i cili ka thënë: më ka treguar Abdurrazaku, i cili ka thënë: më ka treguar Mameri, i cili ka thënë: Zuhriu thotë: Më ka treguar Urve, i cili transmeton, se Aishja (r.a) ka thënë: “…….të Dërguarit të Allahut (a.s) iu ndërpre shpallja për një kohë, gjë që e pikëlloi”. Nga informacionet që na kanë ardhur, na bëhet e ditur se ai (a.s) ka tentuar që të hidhej nga majat e larta të maleve për këtë shkak (për ndërprerjen e shpalljes), mirëpo sapo arrinte atje, i shfaqej Xhibrili (a.s), i cili i thoshte: “O Muhamed! Ti me të vërtetë je I Dërguari i Allahut. Këto fjalë e qetësonin, por sapo kalonte një periudhë kohore, përsëri bënte të njëjtën gjë, e kur sërish arrinte në majë të malit, i shfaqej përsëri Xhibrili (a.s) dhe i thoshte të njëjtat fjalë”
Këtë tekst e transmeton Buhariu (6982) me dy vargje. Ky transmetim nuk është hadith, por fjalë e Zuhriut, njërit prej transmetuesve, i cili thotë: “Nga informacionet që na kanë ardhur…”. Lind pyetja: “Cilët janë ata që ia kanë siguruar Zuhriut këtë informacion? Nuk ka asnjë transmetim tjetër, që të vërtetojë burimin e informacioneve që ka pasur Zuhriu, rrjedhimisht kjo shtesë në hadith është e papranueshme.
Vetë Buhariu në sahihun e tij e ka përmendur hadithin në disa vende të librit (3, 3392, 4953, 4955, 4956, 4957), por asnjëherë nuk përmendet shtesa e Zuhriut. Muslimi e transmeton hadithin (160, 161) në Sahihun e tij, po me gjashtë vargje të ndryshme, ku dy janë identikë me vargun e hadithit të Buhariut (6982) dhe nuk gjendet shtesa e mësipërme. Zuhriu konsiderohet nga tabi`inët e vegjël dhe mes tij dhe të Dërguarit të Allahut (a.s) ka një shkëputje prej dy brezash. Rrjedhimisht shtesa në hadithin e Buhariut (69820) është mursel dhe hadithi mursel bën pjesë në kategorinë e hadithit të dobët.
Imam Dhehebiu thotë: “Jahja ibn Said Katani ka thënë: “Hadithet mursel të transmetuara nga Zuhriu janë më të këqijat se të kujtdo tjetër, pasi Zuhriu është hafiz i madh dhe ka mundësi të përmendë emrat e transmetuesve, mirëpo ai nuk e ka bërë këtë pasi nuk dëshiron t`i përmendë transmetuesit e dobët”. Shafiu thotë: “Hadithet mursel të Zuhriut janë të pavlera”. Them (Dhehebiu): “Hadithet mursel të Zuhriut janë mudal (me dy transmetues njëri pas tjetri të munguar në vargun e transmetimit), pasi nga vargu mund të jenë hequr dy transmetues. Nuk është e vlefshme të themi, se Zuhriu ka eleminuar vetëm sahabiun nga vargu, pasi nëse ai do ta kishte dëgjuar këtë gjë nga sahabiu, do t`ia përmendte emrin”
Kjo nuk do të thotë, se Zuhriu nuk është i besueshëm në hadith, mirëpo siç dihet, hadithi nuk pranohet kur mungon vargu i tij, pavarësisht se kush është transmetuesi.
Transmetimi mursel i Zuhriut është në kundërshtim me parimin madhor të Islamit “ruajtja e jetës njerëzore”, është në kundërshtim me parimin e “Fitras – natyrës së panjollosur njerëzore”, ashtu siç është në kundërshtim edhe me parimin e “Ismes – të pagabueshmërisë së profetëve”. Gjithashtu, dihet se idhujtarët tregoheshin tepër të kujdesshëm, që të gjenin qoftë edhe diçka sado të vogël për të hedhur baltë dhe për të akuzuar të Dërguarin e Allahut (a.s), mirëpo nuk ekziston asnjë fakt historik, që ata ta kenë akuzuar të Dërguarin e Allahut (a.s) për tentativë vetëvrasje. Eshtë e vërtetë, se Dërguari i Allahut (a.s) ka pasur shqetësime, ka qenë i frikësuar në kohën e ndërprerjes së shpalljes, por kurrë nuk ka menduar dhe as ka tentuar të vrasë veten e tij (a.s). Kadi Ijad thotë: “Profetët dhe të dërguarit janë urat lidhëse mes Allahut dhe krijesave të Tij, komunikojnë urdhëresat dhe ndalesat e Tij, premtimin dhe paralajmërimin e Tij, u mësojnë njerëzve disa prej çështjeve dhe u tregojnë atë që Ai ka krijuar, u tregojnë njerëzve madhështinë dhe pushtetin e Tij, forcën dhe mbretërinë e Tij. Pamja e profetëve dhe konstrukti i trupit të tyre ka cilësi njerëzore, profetët preken nga faktorët e jashtëm, sëmundjet dhe vdekja. Shpirtërat dhe zemrat e profetëve janë të ruajtuara nga ndryshimi dhe sëmundjet psikologjike”
Autor: Rushit Musallari
