Kam dalë në përfundimin se, që të gjithë ne jemi të droguar. Ndryshojnë drogërat, masa, varësitë, niveli varësisë, por padyshim s’ka njeri që s’përdor një drogë. Drogë është gjithçka e pashëndetshme që nuk shëron, por në emër të saj vret ose trajton, pa e çrrënjosur të keqen, pa e nxjerrë helmin. Dikush përdor drogë për tu bërë më i fortë, më i shkathët, dikush për t’u ndjerë më trim, për të minimizuar dhe hequr një dhimbje fizike, shumica prej nesh këtë njohim për drogë. Por edhe alkooli, konsumi i të cilit në masë nga njerëzit për shkak se pezullon “dhimbjet e shpirtit” në thelb është drogë. Dehja në vetvete është shkëputje nga realiteti, arratisje e përkohshme nga problemet, ne e kemi më të lehtë të presim degët e kalbura se të shkulim rrënjët e këqija dhe të zhdukim farat e saj. Drogë është çdo gjë që krijon varësi fizike, mendore emocionale, shpirtërore, që dëmton shëndetin në një formë a tjetër, po të kemi parasysh se shëndeti është mirëqenia e tërësishme (fizike, psikologjike, sociale). Varësia është helm i cili e robëron njeriun nga e vetëdijshmja dhe harmonia, paqja e të brendshmes me të jashtmen e tij. E kundërta e drogës është ilaçi, e kundërta e varësisë është çlirimi-liria.
Çdonjëri nga ne është i varur, drogaxhi, i sëmurë, i helmatisur. Dikush vuan nga një mendim, përjetim, damkë, fiksim, ves, cen, pasion, dikush nga dashuria e gënjeshtërt.
Rumi poeti mistik i urtë kur e pyetën ç’ka është helmi tha: “Çdo gjë përtej nevojës (shëndërrohet) është helm. Mund të jetë pushteti, pasuria, uria, egoja, lakmia, xhelozia, përtacia, dashuria, ambicja, urretja apo gjithçka tjetër.” Droga është kura e gabuar për sëmundjen e njëjtë. Sëmundja që të shërohet do ilaçin e vet. Mirëpo, padyshim se “çdo sëmundje e ka ilaçin” thoshte profeti Muhamed, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të. Pra nuk është problemi tek “i droguari” apo “helmi” sa ç’është tek kërkimi dhe gjetja e ilaçit të duhur. Sëmundja nuk është shkatërrimtare në vetvete, sëmundja të mundon, është ilaçi që i jep emër sëmundjes jo anasjelltas. Mirëpo siç parajsa është e rrethuar me vështirësi (sakrifica) dhe ferri me kënaqësi dhe lehtësira (tundime), mos prit ilaçe të ëmbla për sëmundje të hidhura.
Edhe unë jam i droguar, i varur, njësoj si ju, mos më pandehni që ju shkruaj, se jam i lirë dhe i shëruar. “Çdo bir i Ademit është gabimtar, (helmoset dhe në vend të ilaçit drogohet), më i miri është ai që pendohet (kthehet tek Krijuesi, burimi, kërkon shërimin dhe kështu përmirësohet -shërohet). *Hadith. Pra nuk është çështja a jemi të sëmurë apo jo, cili është apo nuk është i varur nga ndonjë drogë, po ejani të kërkojmë shërim, të duam së pari të shërohemi, të urrejmë sëmundjen dhe helmin jo bartësit e saj, se kështu ndihmojmë sëmundjen. Të bëhemi si mjeku i mirë, doktor i vetes që pasi sigurohet të njohë mirë sëmundjen (helmin, drogën) duke analizuar mirë prejardhjen, shkakun dhe pasojën, i qaset pacientit me dashuri, duke dashur ta shpëtojë atë nga sëmundja, lufton sëmundjen dhe kuron të sëmurin, e shëron atë dhe vret sëmundjen. Kështu, s’mund ta luftojmë të keqen pa dashur më parë të mirën, njëkohësisht duke urryer të kundërtën e saj. Si rrjedhim s’mund të kemi prognozë të mirë nëse se njohim dhe duam veten. Dashuria ndaj vetes (e për pasojë edhe ndaj të tjetëve) nuk shprehet duke i mohuar shpirtit atë që e çliron, zemrës atë që e rehaton, mendjes atë që kërkon, trupit atë që e qetëson. Mohimi i realitetit, përgënjeshtrimi i vetes vetëm sa ja shton njeriut sëmundjet, vuajtjet, ja vështirëson rrugëtimin drejt vetes, pengon dhe largon atë nga lumturia e vërtetë, e cila arrihet duke njohur dhe më pas ndjekur rrugën e drejtë, e cila e çon njeriun në destinacionin e duhur, e sëmundjet e ndryshme, drogërat, helmet janë lëngata të kësaj rruge, e brejnë shpirtin, e sëmurin zemrën, e dhunojnë mendjen dhe e ligështojnë trupin. Unë kam një ëndërr të madhe. Të arrij lirinë e vërtetë, të ç’lirohem nga çdo prangë varësie të çdo droge, e të shërohem nga çdo helm që sëmur, sikurse uroj e ja urrej vetes, çdokush që konsumon “helm” të gjejë “mjaltin”, sepse askush në këtë botë, sikur vërtet të dinte shijen e hidhur që lë “droga” s’do zgjidhte atë në vend të ilaçit.
Përfundim: Përbërësi esencial i çdo kure, për çdo sëmundje është dashuria e sinqertë.
Autor: Ibrahim Xhepmetaj
