Ashtu siç Islami punon për të edukuar individin, për të formuar familjen dhe për të ndërtuar shoqërinë, ai punon edhe për të vendosur qeverinë.
Një qeveri myslimane nuk është ajo që thjesht deklaron se feja e saj është Islami dhe pastaj e lufton atë me çdo armë. Nuk është grupi, anëtarët e të cilit quhen Muhamed dhe Ahmed, dhe pastaj bëjnë më keq se Nahumi dhe Shertoku. Nuk është një grup njerëzish të butë e të pasur, xhepat e të cilëve janë plot, zemrat e të cilëve janë bosh, barqet e të cilëve janë të majme, ndërgjegjet e të cilëve janë të dobëta, pallatet e të cilëve janë plot dhe morali i të cilëve është i rrënuar.
Por qeveria islame është ajo që përbëhet nga individë që i frikësohen Krijuesit, kanë mëshirë për krijesat, zbatojnë kufijtë e Zotit dhe përmbushin të drejtat e njerëzve. Në kokat e tyre është mendimi, në zemrat e tyre është besimi dhe në shpirtrat e tyre është ambicia. Është ai që qëndron midis Zotit dhe robërve të Tij. Dëgjon nga Zoti dhe i bën ata të dëgjojnë, shikon Zotin dhe ua tregon atyre, i nënshtrohet Zotit dhe i udhëheq ata, e bën të lejuar atë që Zoti e bën të lejuar dhe ndalon atë që Zoti e ndalon. Është thjesht një punonjës i umetit, kështu që duhet ose të bëj drejtësi ose të tërhiqet.
Është ai që konsultohet me Kuranin në çdo veprim, e bën atë gjykatës të çdo çështjeje dhe punon për të rrënjosur besimet e tij në shpirtra, idetë e tij në mendje, mësimet e tij në zemra, etiketën e tij në shoqëri dhe ligjet e tij në gjykata.
Është ajo që përgatit për armiqtë e saj çfarëdo force dhe kalorësie që mundet, dhe përgatit popullin e saj për xhihad në rrugën e Zotit dhe të të shtypurve, dhe për të mbrojtur fenë dhe shtetin, dhe i rrit bijtë e saj për t’u bërë adhurues gjatë natës dhe kalorës të ditës.
Në Islam, qeveria ka kushte për realizimin e saj, një themel mbi të cilin bazohet, detyra dhe të drejta në këmbim të tyre
Domosdoshmëria e qeverisë:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Vërtet, Ne ta kemi zbritur ty [o Muhamed] Librin me të vërtetën, që të gjykosh midis njerëzve me atë që të ka treguar Zoti.”[1]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Nëse tre persona janë në një udhëtim, le të caktojnë njërin prej tyre si udhëheqës”[2]
“Kushdo që takon Zotin pa një premtim besnikërie në qafë, vdes nga injoranca”[3]
Kushtet që të jetë islame
Autoriteti i sundimtarit:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Dhe kur e sprovoi Ibrahimin dhe Zoti i tij i premtoi atij disa fjalë dhe ai i përmbushi ato. Ai tha: “Vërtet, unë do të të bëj ty udhëheqës për njerëzit.” Ai tha: “Po nga pasardhësit e mi?” Ai tha: “Besëlidhja Ime nuk i përfshin zullumqarët.”[4] “Me të vërtetë, Allahu ju urdhëron t’ua jepni amanetet atyre që u takojnë.”[5]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Një popull që ia beson punët e veta një gruaje nuk do të ketë kurrë sukses”[6]
“Më të mirët e imamëve tuaj janë ata që ju i doni dhe që ju duan, për të cilët luteni dhe që luten për ju. Më të këqijtë e imamëve tuaj janë ata që ju urreni dhe që ju urrejnë, që ju mallkoni dhe që ju mallkojnë.”[7]
Një burrë erdhi dhe e pyeti Profetin, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të, për Kijametin. Ai i tha atij: “Nëse humbet besimi, atëherë prit Kiametin.” Ai tha: Si mund ta humbas? Ai tha: “Nëse çështja i është besuar dikujt tjetër përveç popullit të saj, atëherë pritni Kiametin”[8]
Sundimi me atë që ka shpallur Zoti:
Allahu i Plotfuqishëm thotë: “Dhe gjyko mes tyre me atë që të ka zbritur Allahu dhe mos ndiq dëshirat e tyre, por ruaju prej tyre që të mos të joshin të largohesh nga diçka që të ka zbritur Allahu. Por nëse ata refuzojnë, atëherë dijeni se Allahu dëshiron t’i ndëshkojë vetëm për disa nga mëkatet e tyre. Dhe me të vërtetë, shumë njerëz janë të pabindur në mënyrë sfiduese. A është pra gjykimi i [kohës së] injorancës që ata kërkojnë? Dhe kush është më i mirë se Allahu në gjykim për një popull që është i bindur [në besim]?[9] “Dhe kushdo që nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu, ata janë mohues.”[10] “Dhe kushdo që nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu, ata janë zullumqarë.”[11] “Dhe kushdo që nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu, ata janë të pabindurit.”[12] “A nuk i ke parë ata që pretendojnë se kanë besuar në atë që t’u shpall ty [o Muhamed] dhe në atë që u shpall para teje? Ata dëshirojnë t’ia referojnë gjykimin e tyre Tagutit, ndërkohë që tashmë e kanë bërë. Atyre u është urdhëruar të mos e besojnë atë, por djalli dëshiron t’i humbasë plotësisht. Dhe kur u thuhet atyre: “Ejani te ajo që ka zbritur Allahu dhe te i Dërguari”, i sheh hipokritët duke u larguar prej teje me neveri.”[13]
Profeti (a.s) ka thënë;
Sipas autoritetit të Ibn Omerit, i cili tha: “Ne ishim me të Dërguarin e Zotit, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe, dhe ai tha: “Si do të jeni kur të ndodhin pesë gjëra midis jush? Kërkoj strehim te Zoti që ato të ndodhin midis jush – ose që ju t’i dëshmoni ato. Imoraliteti nuk është shfaqur kurrë midis një populli dhe nuk është praktikuar hapur midis tyre, përveç se murtaja dhe sëmundjet që nuk ishin të pranishme midis paraardhësve të tyre do të shfaqen midis tyre. Asnjë popull nuk e ndalon zekatin përveçse do t’u ndalohet shiu nga qielli, dhe po të mos ishin kafshët, ata nuk do të kishin marrë shi. Asnjë popull nuk mashtron në masë dhe peshë përveçse do të kaplohet nga vite vështirësish, vështirësi të rënda dhe padrejtësia e sundimtarit. Dhe udhëheqësit e tyre nuk sunduan me asgjë tjetër përveç asaj që Zoti shpalli përveçse që Zoti t’u jepte pushtet armikut të tyre mbi ta, dhe ata do të shteronin diçka nga ajo që ishte në duart e tyre, dhe ata nuk e lanë pas dore Librin e Zotit dhe Sunetin e Profetit të Tij përveçse që Zoti të bënte dhunën e tyre midis tyre”[14]
Baza e saj është Shura:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe konsultohu me ta për këtë çështje. Dhe kur të kesh vendosur, mbështetu te Zoti”[15] “Dhe çështja e tyre është me anë të konsultimit midis tyre”[16]
Profeti (a.s) ka thënë:
Profeti (a.s) është pyetur në lidhje me vendosmërinë në thënien e të Plotfuqishmit: “Kur të vendosësh, mbështetu te Zoti” dhe ai tha: “Këshillimi me njerëzit që kanë mendim të drejtë dhe pastaj ndjekja e tyre”[17] (7).
Ai (a.s)ishte personi që konsultohej më shumë me shokët e tij – edhe pse ishte i pagabueshëm – kështu që nuk doli në Betejën e Bedrit përveçse pas miratimit të Muhaxhirëve dhe Ensarëve. Ai hoqi dorë nga mendimi i tij ndaj mendimit të El-Hubab bin El-Mundhirit në zgjedhjen e vendndodhjes, ashtu siç mbështeti mendimn e shumicës kur doli në “Uhud” në kundërshtim me mendimin e tij .
Detyrat e umetit ndaj tij:
Bindja në të mirën:
Zoti i Plotfuqishëm thotë: “O ju që keni besuar, bindjuni Zotit dhe bindjuni të Dërguarit dhe atyre që janë në krye midis jush}. E nëse nuk pajtoheni për ndonjë gjë, drejtojuni Zotit dhe të Dërguarit, nëse besoni në Zotin dhe në Ditën e Fundit.”[18]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Dëgjimi dhe bindja janë të drejta të një muslimani në atë që i pëlqen dhe nuk i pëlqen, për sa kohë që nuk i urdhërohet të bëjë një mëkat. Nëse i urdhërohet të bëjë një mëkat, atëherë nuk ka as dëgjim dhe as bindje”[19]
“Nëse një skllav i gjymtuar emërohet mbi ju, dëgjojeni dhe bindjuni atij, për sa kohë që ai vendos midis jush Librin e Zotit të Plotfuqishëm”[20]
Këshilla në fe:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Besimtarët dhe besimtaret janë aleatë të njëri-tjetrit.} Ata urdhërojnë të bëhet mirë dhe ndalojnë të keqen.”[21]
Profeti (a.s) ka thënë:
Sipas autoritetit të Temim ed-Darimiut (r.a) transmetohet se Profeti (a.s), ka thënë: “Feja është sinqeritet.” Ne thamë: Për kë? Ai tha: “Për Zotin, për Librin e Tij, për të Dërguarin e Tij, dhe për udhëheqësit e muslimanëve dhe të njerëzve të tyre të thjeshtë”[22]
“Zoti i Plotfuqishëm është i kënaqur me tri gjëra për ju dhe nuk i pëlqen tre gjëra për ju: Ai është i kënaqur me ju që ta adhuroni Atë dhe të mos i shoqëroni asgjë, që të gjithë së bashku të mbaheni fort pas litarit të Zotit dhe të mos përçaheni, dhe që ta këshilloni atë që Zoti e ka vënë në krye të punëve tuaja. Ai nuk e pëlqen për ju: përgojimin, pyetjet e tepërta dhe shpërdorimin e parave”[23]
Rezistenca ndaj saj nëse ajo të urdhëron të bësh një mëkat:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Ndiqni atë që ju është shpallur nga Zoti juaj dhe mos ndiqni zota të tjerë përveç Tij. Pak kujtoni ju.”[24] “Prandaj kini frikë Zotin dhe më binduni mua, e mos i binduni urdhrit të shkelësve, të cilët bëjnë çrregullime në tokë dhe nuk përmirësohen.”[25]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Nuk ka bindje në mëkat ndaj Allahut, por bindja është vetëm në atë që është e mirë”[26]
“Nuk ka bindje ndaj një krijese në mosbindje ndaj Krijuesit”[27]
“Vërtetë, mulliri i Islamit është një rreth, prandaj rrotullohuni me Librin ngado që të rrotullohet, Libri dhe Sulltani do të ndahen; pra, mos u largoni nga Libri, sepse mbi ju do të ketë sundimtarë që do të sundojnë për veten e tyre atë që nuk do të sundojnë për ju. Nëse nuk u bindeni atyre, ata do t’ju vrasin, dhe nëse u bindeni atyre, ata do t’ju humbasin rrugën.” Ata thanë: Çfarë duhet të bëjmë, o i Dërguar i Zotit? Ai tha: “Ashtu siç bënë shokët e Isait, birit të Merjemes, paqja qoftë mbi të. Ata u sharruan me sharrë dhe u bartën mbi dru. “Vdekja në bindje ndaj Zotit është më e mirë se një jetë në mosbindje ndaj Zotit”[28]
“Nuk ka asnjë profet që Zoti ia dërgoi popullit të tij; përveçse ai kishte nga populli i tij dishepuj dhe shokë që do të ndiqnin Sunetin e tij dhe do të ndiqnin urdhrin e tij. Pastaj, pas tyre, do të vinin pasardhës që do të thoshin atë që nuk do ta bënin dhe do të bënin atë që nuk u ishte urdhëruar të bënin. Pra, kushdo që lufton kundër tyre me dorën e tij është besimtar, dhe kushdo që lufton kundër tyre me gjuhën e tij është besimtar, dhe kushdo që lufton kundër tyre me zemrën e tij është besimtar. Dhe nuk ka asnjë kokrrë sinapi besimi përtej kësaj”[29]
Detyrat e qeverisë ndaj kombit:
Ndjenja e lartë përgjegjësie:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “O Daud, Ne të kemi bërë ty trashëgimtar në tokë, prandaj gjyko midis njerëzve me drejtësi dhe mos ndiq epshin, sepse ai do të të largojë nga rruga e Zoti. Vërtet, ata që largohen nga rruga e Zotit do të kenë një dënim të rëndë, sepse e kanë harruar Ditën e Llogarisë.”[30]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Ju të gjithë jeni barinj dhe secili prej jush është përgjegjës për kopenë e tij. Imami është bari dhe është përgjegjës për kopenë e tij”[31]
“Nuk ka asnjë shërbëtor, të cilit Zoti i Plotfuqishëm ia ka besuar një kope, i cili vdes ditën që vdes pasi e ka mashtruar kopenë e tij; përveçse Zoti i Plotfuqishëm ia ka ndaluar atij Parajsën”[32]
Në një transmetim nga Muslimi: “Nuk ka asnjë emir që merr përsipër punët e muslimanëve dhe nuk përpiqet për ta dhe nuk i këshillon ata; përveçse nuk do të hyjë në Parajsë me ta”[33] Al-Tabarani shtoi: “Si këshillat dhe përpjekjet e tij për veten e tij”[34]
Vendosja e drejtësisë:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Dhe kur të gjykoni midis njerëzve, gjykoni me drejtësi”[35] “Dhe nëse gjykoni, gjykoni midis tyre me drejtësi. Vërtet, Zoti i do ata që veprojnë me drejtësi”[36]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Shtatë njerëz do të jenë në hijen e Zotit në hijen e Tij në ditën kur nuk ka hije tjetër përveç hijes së Tij: një udhëheqës i drejtë…”[37]
“Nuk ka asnjë udhëheqës prej dhjetë vetash që nuk do të sillet i prangosur në Ditën e Ringjalljes, derisa drejtësia ta lirojë ose padrejtësia ta shkatërrojë”[38]
“Një ditë me një imam të drejtë është më e mirë se gjashtëdhjetë vjet adhurim”[39]
Luftimi i padrejtësisë:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe mos anoni nga ata që bëjnë padrejtësi, se do t’ju prekë Zjarri, dhe ju nuk keni mbrojtës tjetër përveç Allahut, dhe atëherë nuk do të ndihmoheni.”[40] “Dhe ata që bëjnë padrejtësi do të dinë se në çfarë kthimi [të fundit] do të kthehen.”[41] “Dhe mos mendoni kurrë se Allahu nuk është i vetëdijshëm për atë që bëjnë keqbërësit. Ai i vonon ata vetëm për një Ditë në të cilën sytë do të shikojnë [me tmerr]”[42]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Nëse njerëzit shohin një shtypës dhe nuk e ndalojnë, Zoti është gati t’i ndëshkojë të gjithë.”[43]
“Padrejtësia do të jetë errësirë në Ditën e Ringjalljes”[44]
“Zoti i jep afat shtypësit, por kur e kap atë, nuk e lë të shpëtojë.” Pastaj recitoi: “Dhe ky është dënimi i Zotit tënd kur Ai i pushton qytetet ndërsa ato janë zullumqare. Vërtet, dënimi i Tij është i dhembshëm dhe i ashpër.”[45]
“Si mund ta shenjtërojë Zoti një popull, të dobëtit e të cilit nuk ia marrin të drejtat e tyre të fortit të tij dhe që nuk është i kënaqur?”[46]
Kryerja e ritualeve dhe parandalimi i së keqes:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Ata të cilët, nëse i vendosim në tokë, falin namazin, japin zekatin, urdhërojnë për të mirë dhe ndalojnë nga e keqja”[47]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Nuk ka popull midis të cilit kryhen mëkate, dhe pastaj ata janë në gjendje t’i ndryshojnë ato, por pastaj nuk i ndryshojnë, përveçse Zoti ka gjasa t’i ndëshkojë ata”[48]
“Nuk është prej nesh ai që nuk ka mëshirë për të rinjtë tanë, nuk i respekton të moshuarit tanë, nuk urdhëron për të mirën dhe nuk ndalon nga e keqja”[49]
Zbatimi i kufizimeve dhe gjobave:
Zoti i Plotfuqishëm thotë: “Në ligjin e barazisë në ndëshkim ka siguri për jetën tuaj, o njerëz të mençur, në mënyrë që ju të përmbaheni.”[50] “Dhe sa i përket vjedhësit, qoftë mashkull apo femër, pritini duart e tyre si shpërblim për atë që kanë fituar, një ndëshkim shembullor nga Allahu. Dhe Allahu është i Plotëfuqishëm dhe i Urtë.”[51] “Shpërblimi i vetëm i atyre që luftojnë kundër Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe përpiqen të bëjnë shkatërrime në tokë është të vriten ose të kryqëzohen, ose t’u priten duart dhe këmbët. Nga ndonjë mosmarrëveshje ose të dëbohen nga vendi. Kjo është për ta poshtërim në këtë botë, ndërsa në botën tjetër do të kenë dënim të madh.”[52] “Sa i përket kurvarit dhe kurvares, rrihni secilin prej tyre me njëqind të rëna. Mos lejoni që mëshira për ta t’ju pengojë në çështjen e fesë së Allahut, nëse besoni në Allahun dhe në Ditën e Fundit. Dhe le të jetë dëshmitar i dënimit të tyre një grup besimtarësh.”[53] “Dhe ata që akuzojnë gratë e ndershme, por nuk sjellin katër dëshmitarë, rrihini me tetëdhjetë kamzhikë dhe mos e pranoni dëshminë e tyre kurrë më.”[54]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Kryerja e një ndëshkimi në një vend është më e mirë për banorët e saj sesa dyzet mëngjese me shi”[55]
“Dhe caktoni kufijtë e Zotit me ata që janë afër dhe larg, dhe mos lejoni që fajësimi i ndonjë qoruesi t’ju dekurajojë në rrugën e Zotit”[56]
Mbrojtja e të drejtave dhe shenjtërive të nënshtetasve:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Nuk ka detyrim në fe. Rruga e drejtë është dalluar nga e gabuara.”[57] , “A do t’i detyrosh njerëzit derisa të bëhen besimtarë?”[58] “Kushdo që vret ndokënd , që s’ka vrarë njeri, për ose nuk ka bërë shkatërrim në tokë, është sikur të ketë vrarë të gjithë njerëzimin.”[59] “O ju që keni besuar, shmangni shumë supozime [negative]. Në të vërtetë, disa supozime janë mëkat. Dhe mos spiunoni.”[60]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Nëse princi kërkon të shkaktoj dyshime midis njerëzve, ai do t’i korruptojë ata”[61]
“Nëse ndjek të metat e njerëzve, do t’i shkatrrosh ata, ose pothuajse do t’i korruptosh”[62]
“Nuk i lejohet një muslimani të frikësojë një musliman tjetër”[63]
“Gjaku yt, paratë e tua dhe nderi yt janë të shenjta për ty, po aq sa është e shenjtë kjo ditë jotja, në këtë muaj yt, në këtë vend yt”[64]. Ai e tha këtë gjatë Pelegrinazhit të Lamtumirës.
“Kushdo që thotë: Nuk ka zot tjetër përveç Zotit dhe nuk beson në atë që adhurohet përveç Zotit, paratë dhe gjaku i tij janë të shenjta dhe llogaria e tij është te Zoti i Plotfuqishëm”[65]
Mbështetja e të varfrit dhe të dobëtve:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dhe dijeni se çfarëdo që fitoni nga plaçka – me të vërtetë, për Allahun është një e pesta e saj dhe për të Dërguarin, për të afërmit, jetimët, të varfrit dhe udhëtarin”[66] “Çfarëdo që Allahu i ka dhënë të Dërguarit të Tij nga banorët e qyteteve, është për Allahun, për të Dërguarin, për të afërmit, jetimët, të varfrit dhe udhëtarin – në mënyrë që të mos jetë pjesë qarkulluese midis të pasurve midis jush”[67] “Lëmosha është vetëm për të varfrit, nevojtarët, ata që punojnë për mbledhjen e taksave, ata që zemrat e tyre janë për pajtim, për lirimin e robërve, ata që kanë borxhe, për çështjen e Allahut dhe për udhëtarin – një detyrim i imponuar nga Allahu. Dhe Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.”[68]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Unë kam më shumë të drejtë ndaj çdo muslimani sesa ai ndaj vetes. Kushdo që lë pas pasuri, le të jetë për trashëgimtarët e tij, dhe kushdo që lë pas borxhe ose humbje, le të jetë për mua dhe mbi mua”[69].
“Ai që shkon në shtrat i ngopur ndërsa fqinji i tij është i uritur, dhe e di këtë, nuk beson tek unë”[70]
Vlerësimi i kompetencës dhe ndershmërisë:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Ai tha: “Më cakto mua mbikëqyrës të depove të tokës. Vërtet, unë do të jem rojtar i dijshëm.”[71] “ Vërtet, më i miri nga ata që ti cakton ke punësuar të fortët dhe të besueshëm.”[72]
Sipas autoritetit të Ebu Dherit, ai tha: Unë thashë: O i Dërguar i Zotit, a nuk do të më punësosh? Ai tha: Më goditi shpatullën me dorën e tij, pastaj tha: “Ti je i dobët, dhe kjo është një amanet, dhe në Ditën e Ringjalljes do të jetë burim turpi dhe keqardhjeje, përveç atij që e merr atë me të drejtën e saj dhe përmbush atë që i takon në të”[73]
Ndalimi i ryshfetit, qoftë marrje apo dhënie:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “O ju që keni besuar, mos e hani pasurinë e njëri-tjetrit padrejtësisht, por vetëm në tregti të ligjshme me pëlqim të ndërsjellë.”[74] “Dhe mos e hani pasurinë e njëri-tjetrit padrejtësisht dhe as mos ua dërgoni atë [ryshfet] sundimtarëve për të ngrënë një pjesë të pasurisë së të tjerëve në mëkat, duke e ditur se [kjo është e ndaluar]”[75]
Profeti (a.s) ka thënë:
I Dërguari i Zotit, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe, e mallkoi ryshfetdhënësin dhe atë që merr ryshfet.[76]
“Ryshfetdhënësi dhe i korruptuari do të shkojnë të dy në ferr”[77]
Pavlefshmëria e ndërmjetësimit dhe favorizimit:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “O ju që keni besuar, qëndroni të palëkundur në drejtësi, duke dëshmuar për Zotin, edhe nëse është kundër jush ose kundër prindërve dhe të afërmve.”[78] “Dhe kur të flisni, jini të drejtë, edhe nëse ka të bëjë me ndonjë të afërm”[79]
Profeti (a.s) ka thënë:
Profeti (a.s) i tha Usames, kur ai erdhi t’i fliste për gruan Makhzumi që kishte vjedhur: “O Usame, a po ndërmjetëson për një nga ndëshkimet e Zotit?!” Pastaj u ngrit dhe tha: “Ata që erdhën para jush u shkatërruan sepse nëse një person fisnik midis tyre vidhte, do ta linin të qetë, por nëse një person i dobët midis tyre vidhte, do ta zbatonin dënimin mbi të. Për Zotin, nëse Fatimja, vajza e Muhamedit, do të kishte vjedhur, do t’ia kisha prerë dorën”[80].
Ai tha: “Kushdo që ndërmjetëson një nga kufizimet e Zotit pengon përmbushjen e njërit prej tyre; Ai i është kundërvënë Zotit të Plotfuqishëm.”[81]
Kini kujdes nga rrethinat e ndërhyrësve dhe shërbëtorëve të këqij:
Zoti i Plotfuqishëm thotë: “O ju që besuat, mos i merrni për miq të afërt ata që nuk janë me ju. Ata nuk do t’ju kursejnë asnjë rrënim. Ata dëshirojnë vuajtjen tuaj. Urrejtja ka dalë nga gojët e tyre, dhe ajo që fshehin gjoksat e tyre është edhe më e madhe. Ne ua kemi sqaruar vargjet, nëse doni të mendoni. Ja ku je; ju i doni ata, por ata nuk ju duan juve”[82]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Zoti nuk dërgoi një profet, as nuk caktoi një pasardhës; përveçse ai ka dy shoqërues: një shoqërues që e urdhëron të bëjë mirë dhe e nxit ta bëjë atë, dhe një shoqërues që e urdhëron të bëjë keq dhe e nxit ta bëjë atë. Ai që është i mbrojtur është ai që Zoti e ka mbrojtur”[83]
Ai (a.s) tha gjithashtu: “Nëse Zoti ia do të mirën një princi, Ai i cakton atij një ministër të sinqertë i cili, nëse harron, ia kujton dhe nëse kujton, e ndihmon.” Nëse donte diçka tjetër, do të emëronte një ministër të keq për të. Nëse harronte, nuk ia kujtonte, dhe nëse kujtohej, nuk e ndihmonte”[84]
Mirësi ndaj dhimmi-ve dhe atyre me të cilët është nënshkruar një traktat:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Allahu nuk ju ndalon të silleni mirë dhe me drejtësi ndaj atyre që nuk ju luftojnë për shkak të fesë dhe nuk ju dëbojnë nga shtëpitë tuaja. Vërtet, Allahu i do ata që veprojnë drejt.”[85] dhe Ai i Plotfuqishmi tha: “Përveç atyre prej politeistëve me të cilët keni lidhur marrëveshje dhe pastaj ata nuk ju kanë privuar nga asgjë. E nëse ata nuk mbështesin askënd kundër jush, atëherë përmbushni marrëveshjen e tyre me ta deri në afatin e saj. Vërtet, Allahu i do të devotshmit.”[86]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Kushdo që vret një shpirt me të cilin ka një besëlidhje, me të cilin ka një besëlidhje, me Zotin dhe të Dërguarin e Tij; Ai e ka thyer besëlidhjen e tij me Zotin dhe nuk do ta nuhasë aromën e Parajsës, edhe nëse aroma e saj mund të gjendet nga një distancë prej shtatëdhjetë vjeshtash”[87]
Kundërshtimi i tyre nëse i tradhtojnë muslimanët dhe sulmojnë fenë:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Vërtet, krijesat më të këqija tek Allahu janë ata që nuk besojnë, prandaj ata nuk do të besojnë. Ata prej tyre me të cilët ke lidhur një marrëveshje; pastaj e shkelin çdo herë marrëveshjen e tyre dhe nuk i frikësohen Allahut. Nëse i arrini në luftë, shpërndajini me të ata që janë pas tyre, ndoshta do të marrin mësim. Por nëse keni frikë se një popull do të tradhtojë, kthejuni atyre drejtësinë. Vërtet, Allahu nuk i do tradhtarët.”[88]
“Por nëse ata i thyejnë betimet e tyre pas besëlidhjes së tyre dhe sulmojnë fenë tuaj, atëherë luftoni krerët e mosbesimit.} Në të vërtetë, nuk ka betime për ta. Ndoshta do të heqin dorë.”[89]
Profeti (a.s) ka thënë:
Muslimi transmeton, sipas autoritetit të Ibn Umerit, se hebrenjtë nga Benu Nadir dhe Kurejza luftuan kundër të Dërguarit të Zotit, Allahu e bekoftë dhe i dhëntë paqe. I Dërguari i Zotit i dëboi Benu Nadirët, i dha Kurejzës lirinë dhe u tregua i mëshirshëm me ta derisa Kurejza luftoi pas kësaj. Ai i vrau burrat e tyre dhe ua ndau gratë dhe pasurinë midis muslimanëve, përveçse disa prej tyre e arritën të Dërguarin e Zotit, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të, kështu që ai u dha atyre siguri dhe ata u konvertuan në Islam. I Dërguari i Zotit, Zoti e bekoftë dhe i dhëntë paqe, i dëboi të gjithë hebrenjtë e Medinës: Benu Kajnuka’, hebrenjtë e Benu Haritha’ dhe çdo hebre që ishte në Medinë.”[90]
Përgatitja e kombit për xhihad në rrugën e Zotit:
Hipoteza e xhihadit dhe shenjtëria e përmbajtur prej tij:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Dilni në luftë, qoftë lehtë a rëndë, dhe luftoni me pasurinë dhe jetën tuaj në rrugën e Allahut.} Kjo është më mirë për ty, sikur ta dije.”[91]
“Lufta është bërë obligim për ju, ndonëse është e urryer për ju. Por ndoshta e urreni diçka dhe është më mirë për ty. Dhe ndoshta ju pëlqen diçka”Dhe kjo është më keq për ju. Dhe Zoti e di, ndërsa ju nuk e dini.”[92]
“O ju që besuat, ç’është me ju që, kur ju thuhet: “Dilni në rrugën e Allahut”, ju jeni të kapur fort pas tokës?, A je i kënaqur me jetën e kësaj bote më shumë sesa me jetën e përtejme? Por çfarë është kënaqësia e jetës së kësaj bote në krahasim me jetën e përtejme, përveçse pak? Nëse nuk dilni, Ai do t’ju ndëshkojë me një dënim të dhembshëm dhe do t’ju zëvendësojë me një popull tjetër, dhe ju nuk do t’i bëni Atij asnjë dëm.}Vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.”[93]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Kushdo që vdes pa luftuar dhe pa menduar për këtë, vdes në një gjendje hipokrizie”
“Kushdo që takon Zotin pa asnjë gjurmë xhihadi, do ta takojë Zotin me një të metë në vetvete”[94]
“Asnjë popull nuk e braktis xhihadin përveçse Zoti do t’i ndëshkojë të gjithë”[95]
Domosdoshmëria e përgatitjes së pajisjeve:
Zoti i Plotfuqishëm thotë: “Dhe përgatitni kundër tyre sa të mundeni fuqi dhe kuaj lufte, me të cilët mund ta tmerroni armikun e Allahut, armikun tuaj dhe të tjerë përveç tyre, të cilët ju nuk i njihni, por Allahu i njeh ata. Dhe çfarëdo që shpenzoni në rrugën e Allahut, do t’ju kompensohet plotësisht dhe nuk do t’ju bëhet padrejtësi.”[96] “Dhe Ne zbritëm hekurin, në të cilin është forcë e madhe.”[97]
“Ata që nuk besojnë dëshirojnë që ju të mos i lini pas dore armët dhe bagazhin tuaj, në mënyrë që ata t’ju sulmojnë me një sulm të vetëm.”[98]
Profeti (a.s) ka thënë:
“ Fuqia është te të shtënat, Fuqia është te të shtënat, Fuqia është te të shtënat ”[99]
“Kushdo që mëson harkëtarinë dhe pastaj e braktis atë nuk është një nga ne.” Ose: “Ai nuk iu bind”[100]
“Kushdo që mban një kalë për hir të Zotit, nga besimi në Zotin dhe nga besimi në premtimin e Tij, ngopja e tij, pija e tij, jashtëqitjet e tij dhe urina e tij do të jenë në peshoren e tij në Ditën e Ringjalljes.”[101] Kuptimi: vepra të mira.
Ruajtja e kufijve dhe vijave kufitare:
Zoti i Plotfuqishëm thotë: “O ju që besuat, bëni durim dhe qëndroni të palëkundur dhe kini frikë Allahun që të shpëtoni”[102]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Një ditë e një natë roje është më e mirë se një muaj agjërim dhe lutje. Nëse ai vdes gjatë asaj kohe, veprat e tij do të vazhdojnë të shpërblehen, furnizimet e tij do të paguhen dhe ai do të jetë i sigurt nga tundimi”[103]
Superioriteti i xhihadit mbi aktet e tjera të adhurimit:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “A e keni konsideruar furnizimin me ujë të haxhinjve dhe mirëmbajtjen e Mesxhidit të Haramit të barabartë me atë që beson në Allahun dhe në Ditën e Fundit dhe përpiqet në rrugën e Allahut?} Ata nuk janë të barabartë para Allahut dhe Allahu nuk i udhëzon njerëzit zullumqarë. Ata që besuan, emigruan dhe luftuan në rrugën e Allahut me pasurinë dhe jetën e tyre, janë më të lartë në sytë e Allahut. Dhe ata janë të shpëtuarit.”[104]
“Vërtet, Allahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij të rreshtuar, sikur të ishin një ndërtesë e fortë.”[105]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Në Xhennet ka njëqind nivele, të cilat Zoti i ka përgatitur për ata që përpiqen në rrugën e Zotit. Distanca midis çdo niveli është sa distanca midis qiellit dhe tokës”[106]
“Të qëndrosh në rrugën e Zotit është më mirë sesa të lutesh në shtëpinë e tij shtatëdhjetë vjet”[107]
Nga Ebu Hurejra, i cili tha: “Iu tha: O i Dërguar i Zotit, çfarë është e barabartë me xhihadin në rrugën e Zotit?” Ai tha: “Nuk mund ta bësh.” Ata ia përsëritën dy ose tre herë. E gjithë kjo thotë: “Nuk mund ta bësh”, pastaj tha: “Shembulli i atij që përpiqet në rrugën e Zotit është si shembulli i atij që agjëron, qëndron në namaz dhe është i devotshëm në ajetet e Zotit. Ai nuk pushon së agjëruari ose së faluri derisa të kthehet ai që përpiqet në rrugën e Zotit”[108]
Lodhja e Muxhahidit, ecja e tij, uria dhe etja e tij janë ndër aktet më të mëdha të përkushtimit ndaj Zotit:
Zoti i Plotfuqishëm tha: “Kjo është për shkak se ata nuk i godet etja, lodhja apo uria në rrugën e Zotit, dhe as nuk dëshirojnë shpërblimin e një populli tjetër përveç Zotit. Ata do të zënë një vend që i zemëron jobesimtarët dhe nuk do të arrijnë asnjë objektiv kundër armikut, përveçse një vepër e drejtë do t’u regjistrohet atyre për shkak të saj. Vërtet, Allahu nuk lejon që shpërblimi i të mirëve të humbasë. Dhe ata nuk shpenzojnë asnjë shpenzim, të vogël apo të madh, as nuk kalojnë ndonjë luginë, e kjo do t’u shënohet atyre, që Allahu t’i shpërblejë me më të mirën e asaj që kanë punuar.”[109]
Profeti (a.s) ka thënë:
“Këmbët e një robi që është në rrugën e Zotit nuk do të preken nga Zjarri”[110]
“Dy sy nuk do të preken nga Zjarri: një sy që qau nga frika ndaj Zotit dhe një sy që kaloi natën duke u ruajtur në rrugën e Zotit”[111]
Merita e martirëve:
Zoti i Plotfuqishëm ka thënë: “Dhe mos thoni për ata që vriten në rrugën e Zotit: “Ata janë të vdekur”. Përkundrazi, ata janë gjallë, por ju nuk e kuptoni.”[112] “Dhe mos mendoni kurrë se ata që vriten në rrugën e Allahut janë të vdekur. Përkundrazi, ata janë gjallë me Zotin e tyre dhe u furnizohet. Duke u gëzuar me atë që Allahu u ka dhënë atyre nga mirësitë e Tij, dhe ata gëzohen për ata që ende nuk u janë bashkuar atyre nga pas tyre, se nuk ka frikë për ta, as nuk do të pikëllohen.”[113]
Profeti (a.s) ka thënë:
Një burrë tha: O i Dërguar i Zotit, cili xhihad është më i miri? Ai tha: “Që kali yt të pritet në kofshë dhe gjaku yt të derdhet”[114]
“Askush që hyn në Parajsë nuk do të donte të kthehej në këtë botë edhe pse ka gjithçka në tokë, përveç dëshmorit, sepse do të donte të kthehej në këtë botë dhe të vritej dhjetë herë. Për shkak të dinjitetit që sheh.”[115]
“Kushdo që i kërkon Zotit sinqerisht martirizimin, Zoti do t’i japë atij statusin e martirit, edhe nëse vdes në shtratin e tij”[116]
Autor: Jusuf Karadavi
Përshtati: Muhamet Selmani
[1] – Sure Nisa: 105.
[2] – Ebu Daudi (2609). Hadithi është Sahih.
[3] – Muslimi (1851).
[4] – Bekare: 124.
[5] – Sure Nisa: 58.
[6] – Buhariu (4425).
[7] – Muslimi (1855).
[8] – Buhariu (59).
[9] – Sure Maide: 49 – 50.
[10] – Sure Maide: 44.
[11] – Sure Maide: 45.
[12] – Sure Maide: 47.
[13] – Sure Nisa: 60 – 61.
[14] – Ibn Maxheh (4109). Hadithi është Sahih.
[15] – Sure Ali Imran: 159.
[16] – Sure Shura: 38.
[17] – Për më tepër shih tefsirin e Ibn Kethirit.
[18] – Sure Nisa: 59.
[19] – Buhariu (2955) dhe Muslimi (1839).
[20] – Muslimi (1838).
[21] – Sure Teube: 71.
[22] – Muslimi (55).
[23] – Muslimi (1715).
[24] – Sure A’raf: 3.
[25] – Sure Shuara: 150 – 152.
[26] – Buhariu (7257) dhe Muslimi (1840).
[27] – Ahmedi (20653). Hadithi është Sahih.
[28] – Tabarani në El-Kebir (20/90). Transmetuesit e këtij vargu janë të besueshëm.
[29] – Muslimi (50).
[30] – Sure Sad: 46.
[31] – Buhariu dhe Muslimi.
[32] – Buhariu (7150) dhe Muslimi (142).
[33] – Muslimi (142).
[34] – Tabarani në Es Sagir (465).
[35] – Sure Nisa: 58.
[36] – Sure Maide: 42.
[37] – Buhariu (1423) dhe Muslimi (1031).
[38] – Ahmedi (9573). Zinxhiri i transmetimit të këtij hadithi është i fortë.
[39] – Bejhakiu në Shuabul Iman (7379). Hadithi është Sahih.
[40] – Sure Hud: 113.
[41] – Sure Shuara: 227.
[42] – Sure Ibrahim: 42.
[43] – Ahmedi (1). Hadithi është Sahih.
[44] – Buhariu (2447) dhe Muslimi (2579).
[45] – Buhariu (4686) dhe Muslimi (2583).
[46] – Tabaraniu (19/385). Transmetuesit e këtij hadithi janë të besueshëm.
[47] – Sure Haxh: 41.
[48] – Ebu Daudi (4338). Hadithi është Sahih.
[49] – Ahmedi (2329). Hadithi është Sahih.
[50] – Sure Bekare: 179.
[51] – Sure Maide: 38.
[52] – Sure Maide: 33.
[53] – Sure Nur: 2.
[54] – Sure Nur: 4.
[55] – Nesai (4905). Hadithi është Sahih.
[56] – Ibn Maxheh (2540). Hadithi është Sahih.
[57] – Sure Bekare: 256.
[58] – Sure Junus: 99.
[59] – Sure Maide: 32.
[60] – Sure Huxhurat: 12.
[61] – Ahmedi (23815): Hadithi është i mirë.
[62] – Ebu Daudi (4888). Hadithi është Sahih.
[63] – Ahmedi (23064). Hadithi është Sahih.
[64] – Buhariu (67) dhe Muslimi (1679):
[65] – Muslimi (23).
[66] – Sure Enfal: 41.
[67] – Sure Hashr: 7.
[68] – Sure Teube: 60.
[69] – Muslimi (867).
[70] – Bezzari (7429). Hadithi është Sahih.
[71] – Sure Jusuf: 55
[72] – Sure Kasas: 26.
[73] – Muslimi (1825).
[74] – Sure Nisa: 29.
[75] – Sure Bekare: 189.
[76] – Ahmedi (6778). Zinxhiri i këtij transmetimi është i fortë.
[77] – Tabaraniu në Uesat (2026). Transmetuesit e këtij hadithi janë të besueshëm.
[78] – Sure Nisa: 135.
[79] – Sure En’am: 152.
[80] – Buhariu (3475) dhe Muslimi (1688).
[81] – Ahmedi (5385). Hadithi është Sahih.
[82] – Sure Ali Imran: 118 – 119.
[83] – Buhariu (7198).
[84] – Ahmedi (24414). Hadithi është Sahih.
[85] – Sure Mumtehine: 8.
[86] – Sure Teube: 4.
[87] – Tirmidhiu (1403). Hadtihi është Sahih.
[88] – Sure Enfal: 55 – 58.
[89] – Sure Teube: 12.
[90] – Muslimi (1766).
[91] – Sure Teube: 41.
[92] – Sure Bekare: 216.
[93] – Sure Teube: 38 – 39.
[94] – Tirmidhiu (1666). Hadithi është Daif.
[95] – Tabarani në Eusat (3839). Hadithi është Sahih.
[96] – Sure Enfal: 60.
[97] – Sure Hadid: 25.
[98] – Sure Nisa: 102.
[99] – Muslimi (1917).
[100] – Muslimi (1919).
[101] – Buhariu (2853).
[102] – Sure Ali Imran: 200.
[103] – Muslimi (1913).
[104] – Sure Teube: 19 – 20.
[105] – Sure Saff: 4
[106] – Buhariu (2790).
[107] – Tirmidhiu (1650). Hadithi është Hasen.
[108] – Buhariu (2787) dhe Muslimi (1878).
[109] – Sure Teube: 120 = 121.
[110] – Buhariu (2811).
[111] – Tirmidhiu (1639). Hadith është Hasen.
[112] – Sure Bekare: 154.
[113] – Sure Bekare: 169 – 170.
[114] – Ahmedi (17027). Hadithi është Sahih.
[115] – Buhariu (2817) dhe Muslimi (1877).
[116] – Muslimi (1909).
