Shiko, ç’ka dikush nji ditë më tha:
“vërtetë habi asht o vlla!
i verbër asht, i tillë nuk ndihet
në fytyrën e tij e qeshura shihet.
Çdo vështirësi e pushtojnë
edhe të tjerëve u tregojnë
se ata vehten se dorëzojnë.
Sendet, ngjyrat nuk i shohin..
por nji gja ata mirë e njohin:
Në mjedisin e qetësisë ata jetojnë,
atyre me sy të shëndoshë ua kujtojnë
që me sytë e zemrës të shikojnë!
E të tjerët me dy sy në ballë,
të buzëqeshur i sheh rrallë.
Shumë rrallë nga nji herë aspak,
sikur në fytyrë nuk kanë gjak.
E gjitha kjo vallë nga vjen
që shumë raste të tilla i gjen.
Eja vlla s’bashku ta shohim
e nga afër këtë ta njohim!
Errësira e vërtetë nuk asht verbimi,
por asht kur zemrës i humb shikimi.
Drita e besimit me sytë e saj sheh.
rrezet e saj asgja nuk i zbeh.
Me kujdes të madh qenien përshkojnë,
me llambat e imanit e ndriçojnë.
Në atë botë shpirtërore s’ka vend verbimi.
nga drita hyjnore i vjen shikimi.
Ata që shikimin e kanë të qartë
s’janë në gjendje shpirtit me ia mbartë..
Ah sa keq, jetojnë në errësinë
që kësaj drite s’ja arrinë
Shikimi i shpirtit me t’zemrës në gërshetim,
ndriçojnë rrugën për në besim
Allahu gjithmonë u dhashtë guxim.
se ata vërtetë janë frymëzim
Autor: Burhan Fili
