Duaje jetimin!

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Pocket
WhatsApp

Bëji hije mbi kokë kujt babai i vdiq!

Ma laj dhe gjembin nga këmba mi hiq!

E di pse po thehet i ziu jetim?

Se druri pa rrënjë, më s’la gjelbërim.

Jetimin kokulur kur sheh në mënxyrë,

U ruaj, tët bir-o mos puth në fytyrë!

Në qaftë jetimi e kush e pushton?

Dhe dallgë në marrtë, e kush e qeton?

Kujdes se po qau i ziu jetim,

Nga vaji do dridhej lart Froni sublim.

Fshiji lotin e syrit si të ishe baba!

Dhe pluhurin nga faqet në qoftë se ka!

Meqenëse humbi, ah, hijen e tij,

Nën hijen tënde ma merr ti tashti!

Kur kokën e vija te gjur i tim eti,

Më dukej se kisha kurorë prej mbreti.

Një mizë të binte mbi flokët e mi,

Kaq njerëz do të vuanin, si të ishin në zi.

Por sot… po të zihem si rob nga armiqtë,

S’do kem pranë asnjërin nga miqtë.

E di sesa vuajnë mitarët e shkretë,

Se atin kur humba, mitar isha vetë.

Marrë nga: Gjylistani dhe Bostani, Sadiu

 

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Pocket
WhatsApp

Mos humbisni asnjë lajm të rëndësishëm. Regjistrohu në buletinin tonë.

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *